زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

وضع اسمای اشاره





وضع اسمای اشاره ، کیفیت وضع اسمای دلالت کننده بر اشاره و ایجاد آن در خارج می‌باشد.


۱ - تعریف



اسمای اشاره برای دلالت بر نفس اشاره وضع شده است.

۲ - از نظر اصولیون



اصولیون درباره وضع اسمای اشاره اختلاف دارند؛ برخی معتقدند در اسمای اشاره وضع عام و موضوع له خاص است؛ یعنی (برای مثال) واضع هنگام وضع کلمه «هذا» مفهوم کلی مفرد مذکر را تصور کرده، سپس لفظ «هذا» را برای افراد و مصادیق مذکر قرار داده است، مانند:«هذا الرجل» و «هذا الکتاب»، و برخی دیگر، هم چون مرحوم «آخوند» معتقدند وضع عام و موضوع له عام است و تشخص از طریق نحوه استعمال ایجاد می‌گردد.
در کتاب « کفایة الاصول » آمده است:
«ان المستعمل فیه فی مثل اسماء الاشارة والضمائر ایضا عام و ان تشخصه انما نشأ من قبل طور استعمالها، حیث ان اسماء الاشارة وضعت لیشار بها الی معانیها»
[۶] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۴۹.


۳ - پانویس


 
۱. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۱۲.    
۲. خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۳۹.    
۳. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۹۱.    
۴. آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ص۱۴۸.    
۵. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۱، ص۲۲.    
۶. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۴۹.


۴ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۹۵، برگرفته از مقاله «وضع اسمای اشاره».    


رده‌های این صفحه : مباحث الفاظ | وضع‌مبهمات




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.